اللهم عجل لولیک الفرج، السلام علیک یا صاحب الزمان(عج)،الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم

برای تربیت ذهن، دو نوع عملیات باید انجام شود: یکی منصرف‌کردن ذهن از امور بد، و دیگری، متوجّه‌کردن ذهن به امور خوب. در رأس امور خوب هم خود خداوند است! خدا با آن عظمت، خودش را وسیلۀ تربیت ما قرار می‌دهد؛ از بس که ما را دوست دارد. می‌خواهد به ما قوّت ذهن و فکر بدهد، می‌گوید: «به من فکر کن؛ به قدرت من، به علم من! به مهربانی من، به اینکه همه‌چیز دست من است…»
آنچه موجب می‌شود آدم بتواند به خدا فکر کند عظمت خداست. اذکار مهم نماز را ببینید: «اللهُ أکبر» «سُبحانَ ربّی العَظیمِ و بِحَمدِه»، «سُبحانَ ربّی الأعلی وَ بِحَمدِه» همه اینها به عظمت و بزرگیِ خدا اشاره دارد.
در نماز جایی که باید بیشترین توجه انسان در آن لحظه باشد، همان موقعِ «الله اکبرِ» اول نماز است. طبق روایات اگر کسی در اول نماز توجّه کند، در طول نماز هم خدا به او کمک می‌کند که یک‌مقدار توجّه پیدا کند. اما کسی که اول نماز بی‌اعتنا باشد، خدا می‌فرماید: «یَا کَاذِبُ أَ تَخْدَعُنِی» (مستدرک‌الوسایل/۴/۹۶) دروغگو داری مرا گول می‌زنی؟ لااقل یک لحظه در اول نماز که می‌توانی به خدا توجّه کنی!
اگر انسان نمی‌توانست به امور خوب و مثبت، مخصوصاً ذات پروردگار توجّه کند و نمی‌توانست ذهنش را کنترل کند، خدا دستور نمی‌داد که او را زیاد یاد کنیم «اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا» (احزاب/۴۱) حتی نمی‌فرمود: کسی که از یاد خدا خودداری کند مجازات می‌شود! «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا» (طه،۱۲۴) پس ما حتماً می‌توانیم.
از کم شروع کن؛ یعنی سعی کن یک‌لحظه به یاد خدا بیفتی، وقتی ذهنت منصرف شد، دوباره آن را برگردان و بعد، این را ادامه بده و تعدادش را زیاد کن. یعنی تعدادِ «به‌یاد خدا افتادن» را در زندگی‌ات زیاد کن، تا مقدارِ یاد خدا افزایش پیدا کند. متمرکزشدن روی یاد خدا، بسیار دشوار است. ولی مکرّر به یاد خدا افتادن بسیار آسان است. لذا فرموده‌اند تسبیح به‌دست بگیرید. همین‌طور که نخ تسبیح نمی‌گذارد دانه‌ها پراکنده بشوند، خود تسبیح و ذکر هم نمی‌گذارد ذهن تو پراکنده بشود. ده تا را بدون توجه می‌گردانی، یک دفعه‌ای در یازدهمی یادت می‌افتد.
پیامبر(ص) به ابوذر می‌فرماید: «عَلَیکَ بِتَلاوَةِ القُرآن» (خصال/۲/۵۲۵) قرآن بخوان؛ قرآن توجّه تو را به مفاهیم خوب، جلب می‌کند، گاهی ذهنت را می‌برد به آن نقطۀ بهشت، گاهی به آن گوشۀ جهنّم و گاهی به سوی یک مفهوم دیگر.
فکرکردن بدون قرآن، مثل ورزش‌کردن بدون مربّی است! چون از نظر معنوی و روحی، دل ما دست خداست و خدا با قرآن دارد با ما صحبت می‌کند. اول شیطان را-که ذهن آدم را خراب می‌کند- کنار بزن. بعد بنشین پای قرآن، یک معجزه‌ای برایت اتفاق می‌افتد. وقتی قرآن می‌خوانی، در واقع خدا دارد با تو حرف می‌زند و ذهن تو هم که در اختیار خداست؛ آنچه هنگام خواندن قرآن به ذهنت خطور می‌کند، دستِ خداست و خدا می‌گوید: تو قرآن بخوان، من با قرآن-همین الآن- با تو حرف می‌زنم.
علی(ع) می‌فرماید: «الذِّکرُ مِفتاحُ الأُنس» (غرر الحکم/۳۷) ذکر کلید اُنس است و اُنس شدیدترین محبّت‌ها را به‌دنبال می‌آورد. علی(ع) می‌فرماید: اگر مدام خودت را به یاد خدا بیاندازی از غفلت نجات پیدا می‌کنی «بِدَوامِ ذِکرِ الله تَنجابُ الغَفلَة» (غرر الحکم/۳۰۰) با خدا ورزش و تمرین کن! بوعلی سینا وقتی می‌دید زور ذهنش نمی‌رسد یک مسئلۀ علمی را حل کند، دو رکعت نماز می‌خواند و حل می‌کرد. (و کان إذا أشکلت علیه مسألة…؛ شذرات‌الذهب/۵/۱۳۳) یعنی می‌رفت با خدا ورزش می‌کرد، تا زورش زیاد شود و بتواند عالم را زیر و رو کند.
خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید: هر بنده‌ای را ببینم که قلبش غالباً به‌یاد من است، ارادۀ زندگی‌اش را به‌عهده می‌گیرم، مونس و هم‌نشین و هم‌صحبت او می‌شوم، (أَیُّمَا عَبْدٍ اطَّلَعْتُ عَلَى قَلْبِهِ…؛ عده‌الداعی/۲۴۹) بعضی‌ها این‌قدر در فکر خدا هستند که خدا به آن فکر و ذهن علاقه پیدا می‌کند، به‌حدّی که اگر چیزی بخواهد حواسش را پرت کند خود خدا نمی‌گذارد. یک‌مقدار ذهنت را برای ادارۀ زندگی بگذار اما بخش جدّی ذهنت را برای خدا و اولیاء خدا بگذار، برای نعمات خدا و برای بهشت و قیامتِ خدا بگذارد، ذهنت را به امور معنوی مشغول کن.

منبع:سایت استاد پناهیان

قدرت کنترل ذهن در امور معنوی یکی از حیاتی‌ترین نیازهای ما و به قول حضرت امام(ره) اوّلین شرط برای رشد معنوی است (چهل حدیث/ص16) خداوند در پشت پردۀ غیب حضور دارد و اگر بنا باشد فقط به امورِ ظاهری که توجّه ما را جلب می‌کنند نگاه کنیم، دیگر هیچ‌وقت به یاد خدا نخواهیم افتاد. اگر هم به یاد خدا بیفتیم، مثل شهابی است که یک‌لحظه در آسمان دیده می‌شود، برقی می‌زند و عبور می‌کند.
توجّه به خدا برای ما که او را نمی‌بینیم کار خیلی دشواری است، چون عذاب‌ها و ثواب‌هایش فوری نیست، لذا غفلت از این خدا آسان است. بسیاری از کسانی که بزرگترین جنایت‌های تاریخ بشریّت را در عاشورا مرتکب شدند، تا مدتی زنده ماندند، ولی شاید ما انتظار داشتیم آنها همان عصر عاشورا نابود شوند! پس می‌شود خدا را ندیده گرفت، چون خدا زود عکس‌العمل نشان نمی‌دهد.
اگر کسی قدرت کنترل ذهن داشته باشد می‌تواند دائماً به خدا متوجّه باشد و دائماً به یاد او باشد. آدم باید عمیقاً فکر کند تا به پروردگار متوجّه بشود؛ یکی از راه‌های کنترل ذهن تفکر است. انسان باید بخشی از زندگی‌اش را به تفکر دربارۀ خدا اختصاص دهد (ساعَةٌ یَتَفَکَّرُ فی ما صَنِعَ الله عزّ و جل إلیه؛ خصال/ج۲/ص۵۲۵)
برای کسی که به خدا بی‌توجّه است، غیب‌بودنِ خدا بیشتر می‌شود. ما باید دنبال خدا بگردیم و به او توجّه پیدا کنیم. اگر مدّتی به او توجّه کنی، از پشت پرده بیرون می‌آید و اوضاع عالم را برایت رو می‌کند. در روایت هست: اگر کسی دلش را با توجهِ طولانی به خدا آباد کند در پنهان و آشکار، رفتارهایش خوب می‌شود. «مَن عَمَرَ قَلبَهُ بِدَوامِ الذِّکر حَسُنَت أفعالُهُ فِی السِّرِّ وَ الجَهر» (غرر‌الحکم/ص۶۴۴)
توجّه به قدرت خدا آدم را خائف می‌کند. اما برای ما انسان‌ها فکرکردن به قدرت خدا کمی سخت است. اگر قدرت خدا دیده نشود، هم آدم پُررو می‌شود، هم احساس بی‌پناهی می‌کند. این دو تا ویژگی، ما را نابود می‌کند.
با نگاه به کدام‌‌یک از اسماء پروردگار، قدرت توجهِ طولانی به این غیب‌الغیوب(یعنی خداوند) را پیدا خواهیم کرد؟ «رحمانیّت خدا» چون مهربانی برای آدم شیرین است و با طبع انسان سازگار است و از این لحاظ، خیلی با قدرتِ خدا، فرق می‌کند. ضمن اینکه خدا دوست دارد به مهربانی‌اش نگاه کنیم.
به ما فرموده‌اند در آغاز کارها «بسم الله الرحمن الرحیم» بگوییم. عجیب‌تر از تأکید بر تکرار «بسم الله الرحمن الرحیم» تاکید این آیه بر مهربانی خداست؛ چراکه در همین یک جمله، دوبار ما را به یاد مهربانی خدا می‌اندازد و می‌گوید «خدا هم رحمن است و هم رحیم» قرآن با این ذکر نورانی شروع می‌شود، در سورۀ حمد که باید در همۀ نمازهایت بخوانی، در آیۀ سوم، دوباره می‌فرماید: «الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» توجه به مهربانی خدا واقعاً مورد نیاز ماست!
اگر کسی بگوید «من نمی‌توانم به خدا توجّه کنم چون عوامل غفلت در دنیا زیاد است» می‌گوییم: به مهربانی خدا هم نمی‌توانی توجّه کنی؟! تو که هر لحظه به مهربانی او احتیاج داری! توجه به مفهومی مثل «مرگ» دل را خیلی جلا می‌دهد اما بیشتر تأکید بر این است که به مهربانی خدا نگاه کنیم. اگر کسی می‌خواهد برای قدرت کنترل ذهن تمرین کند و مدّت طولانی به خدا بیندیشد، به مهربانی خدا نگاه کند، چون این کار راحت است.
اگر متوجّه مهربانی خدا نشویم بدبختت می‌شویم: «وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرینٌ»(زخرف/۳۶ ) هر کس در زندگی به یاد خدای رحمن(یعنی خدایی که به همه مهربان است) نباشد، شیطان را بر او مسلّط می‌کنیم (یک شیطان به او می‌چسبانیم) و این شیطان با او همنشین می‌شود.
اینکه مدت زیادی به یاد خدای «رحمن» نباشیم، برایمان خطرناک است. برای هر حرکتی که خواستی انجام بدهی، بگو: «بسم‌الله الرحمن الرحیم» این یک برنامۀ عمومی است که اهل‌بیت(ع) به ما داده‌اند، هر حرکت و سکونی را با «بسم الله الرحمن الرحیم» شروع کن.
مرحوم قاضی طباطبایی(ره) می‌فرماید: در عالم مکاشفه دیدم «رَحمَةُ اللهِ الواسعة» اباعبدالله‌الحسین(ع) است. اگر به فکر رحمت خدا نبودی، به فکر امام‌حسین(ع) هم نمی‌توانستی باشی؟ بدون حسین زندگی نکن. از حسین جدا نشو؛ حسین یعنی مهربانی خدا!

منبع:سایت استاد پناهیان

موضوع: کنترل ذهن در مسیر تقرب
مکان: حسینیه آیت الله حق‌شناس(ره)


کنترل ذهن، هم برای روان‌شناسان و مربیان مهم است، هم برای سیاسیون و اهل اقتصاد
موضوع بحث ما در این جلسات، «کنترل ذهن» است یا به تعبیری، کنترل فکر و توجهِ انسان. حالا این کنترل به چه منظور است؟ به منظور بهترین برنامه‌ریزی برای فعالیت ذهنی و فکری انسان و بهترین جهت‌دهی برای فکر انسان که دربارۀ چه چیزی بیندیشد، به چه چیزی توجه کند و مقدار توجهش چقدر باشد، آیا به آن موضوع، عمیقاً متمرکز بشود یا سطحی به آن توجه کند؟

مجموعۀ مسائل پیرامون کنترل ذهن که از جهت‌دهی به افکار گرفته تا تعیین‌کردنِ موضوع برای افکار و تعیین اینکه به هر موضوعی چه مقدار بیندیشد و به چه موضوعاتی نیندیشد و چقدر شدید توجه کند یا شدید توجه نکند و… همۀ این موضوعات، امروزه تحت عنوان «مدیریت ذهن» یا «کنترل ذهن» یا «برنامه‌ریزی برای فکر» در جهان مطرح است.

 امروزه موضوع کنترل ذهن در جهان، موضوع مشترک روان‌شناسان و اداره‌کنندگان اقتصادی و سیاسی جوامع بشری تا اداره‌کنندگان مسائل روحی و تربیتی انسان‌ها می‌باشد. همان‌قدر که موضوع کنترل ذهن در مدارس و سیستم‌های تعلیم و تربیتی اهمیت دارد، به همان میزان برای سیاسیون و قدرت‌طلب‌های بزرگ عالم مهم است و همان‌قدر نیز برای اهل تجارت و اقتصاد اهمیت دارد؛ همۀ اقشار به مسئلۀ کنترل ذهن و اینکه «چگونه می‌توان بر ذهن انسان‌ها تأثیر گذاشت و بر آن مسلط شد» توجه دارند.

کنترل ذهن امروزه یک موضوع بسیار کلیدی و استراتژیک در جهان است
مقام معظم رهبری در برخی از بیانات خودشان-با تعابیر مختلف- بر روی موضوع کنترل ذهن، حساسیت ویژه‌ای نشان داده‌اند؛ مثلاً چندی پیش که تعدادی از اندیشمندان علوم شناختی نزد ایشان رفته بودند تا گزارشی از این علم به ایشان بدهند و حساسیت موضوع را مطرح نمایند، رهبر انقلاب نیز بر این حساسیت تأکید نمودند و فرمودند که اندیشمندان غربی نه فقط از راه‌های تبلیغاتی و روانی، بلکه از راه‌های فیزیولوژی و تکنیک‌های مختلف دیگر درحال بررسی راه‌های تغییر ذهن بشر و دست‌کاری آن هستند. (این سیستمی که می‌تواند یعنی به خودش حق می‌دهد که سرزمین یک کشوری را تصرّف کند، آیا به خودش حق نمی‌دهد که بر روی ذهن آنها اثر بگذارد؟…؛  بیانات در دیدار محققان ستاد توسعه علوم شناختی - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳)

مسئلۀ کنترل ذهن امروزه یک موضوع بسیار کلیدی و استراتژیک در جهان محسوب می‌شود؛ بعضاً فیلم‌های سینمایی‌ای ساخته می‌شود که می‌خواهند بگویند ما چگونه می‌توانیم بر روی ذهن عده‌ای از انسان‌ها تأثیر بگذاریم و آنها را تبدیل به سربازان تحت امرِ یک فرماندهی کنیم تا برای پیشبرد مقاصد آن عمل نمایند! صهیونیست‌ها از پیچیده‌ترین دانش‌ها در این مسیر بهره‌ می‌گیرند و حتی پیش‌بینی می‌کنند با فلان اقدامات، روی ذهن افراد فلان کشور تاثیر بگذارند تا در انتخابات آنجا تغییراتی را بوجود بیاورند!

آیا در دین هم به موضوع کنترل ذهن پرداخته شده است؟
 آیا به این مسئله پرداخته شده است که ما باید برای ذهن خودمان برنامه داشته باشیم و قدرت پیدا کنیم که بتوانیم ذهن‌مان را از تأثیرات منفی‌ای که به سراغش می‌آید باز بداریم و آن‌را وادار کنیم به چیزهایی توجه کند که بتواند تبدیل به یک ابرقدرت شود؟

ما از قرآن یاد گرفته‌ایم که خداوند حکیم است؛ وقتی خدا حکیم باشد، نمی‌تواند کلمات و موضوعاتی را در قرآن مطرح کرده باشد که از اهمیت خاصی برخوردار نبوده و به مسائل مهم و اساسی حیات بشر نپرداخته باشد. لذا ممکن نیست در حیات بشر چیزی برای انسان مهم باشد و قرآن به همان اندازۀ اهمیتش به آن نپرداخته باشد. از زیبایی‌های قرآن این است که روز به‌روز انسان بیشتر تشخیص می‌دهد که خداوند به چه موضوعی بیشتر اهمیت داده و چه موضوعی از اهمیت کمتری برخوردار است؟

می‌توان گفت که مهم‌ترین موضوعات عالم بشریت همان مهم‌ترین موضوعات مطرح‌شده در قرآن و عترت است. لذا با توجه به اینکه کنترل ذهن از موضوعات کلیدی حیات بشر محسوب می‌شود، طبیعتاً قرآن و عترت هم باید به این موضوع مهم پرداخته باشند(البته با تعابیر و کلماتی مثل «فکر» و «ذکر» که در ادامۀ بحث بیان خواهد شد)

محل نفوذ شیطان، ذهن انسان است وسوسۀ شیطان، خطورات ذهنی‌ای است که برای انسان ایجاد می‌کند
 اینکه دشمنان بشریت دنبال این هستند که بر ذهن و فکر و شیوۀ نگاه انسان‌ها تأثیر بگذارند موضوع بعید و تازه‌ای نیست؛ پیش از آنکه ما خلق بشویم، دشمنِ عرصۀ ذهن و اندیشۀ ما (البته اندیشه نه به‌معنای تفکر علمی، بلکه به معنای توجه ذهنی) خلق شده بود که همان ابلیس است، یعنی این موضوع از همان ابتدا دامنگیر بشر بوده است، هرچند الان دشمنان بشر دنبال تکنیک‌های جدید برای تأثیرگذاری بر ذهن انسان‌ها هستند.

 ابلیس به‌عنوان اولین دشمن انسان که در همان ابتدا علناً دشمنی‌اش را با حضرت آدم(ع) نشان داده بود، زمانی که خواست دشمنی خودش را پنهان کند، از خداوند خواست که نفوذش در ذهن انسان‌ها باشد. خداوند هم این اجازه و ابزار آن را هم به او داد. (وَ أَرَاهُمْ وَ لَا یَرَوْنِی وَ أَتَصَوَّرُ لَهُمْ فِی کُلِّ صُورَةٍ شِئْتُ…؛ تفسیر قمی/ ج1/ص42)

توضیحاتی در قرآن هست که نشان می‌دهد شیطان صرفاً می‌تواند در ذهن انسان تأثیر بگذارد و غیر از آن، عملاً هیچ‌کاری با ما ندارد و به قلب ما هم نمی‌تواند وارد بشود. وسوسۀ شیطان، در واقع خطورات ذهنی‌ای است که برای انسان ایجاد می‌کند. اما انسان‌ها معمولاً نسبت به اتفاق‌هایی که در ذهنشان می‌افتد، منفعل هستند و تحت تأثیر شیطان قرار می‌گیرند، درحالی‌که خداوند به ما تأکید فرموده است که شیطان دشمن شماست، چرا این دشمن خودتان را نمی‌بینید؟

محل نفوذ شیطان، ذهن آدم است و شیطان هم این امکان نفوذ را از خدا گرفته است. پس اینکه موضوع ذهن، امروزه خیلی موضوع مهمی شده است (هم برای دشمنان بشریت هم برای دوستان بشریت) در واقع از اول خلقت انسان هم موضوع مهمی بوده است. و از همان روز اول، یکی از عرصه‌های مهم تکلیف انسان، در عرصۀ ذهن بوده است؛ یعنی اینکه بتواند ذهنش را جمع کند و در ذهنش تأثیر منفی نپذیرد و حتی اتفاق‌های خوب را بتواند در ذهنش رقم بزند.

محور تکالیف ما قدرتمندی در عرصۀ فکر و ذهن است
محور تکالیف ما قدرتمندی در عرصۀ فکر و ذهن است؛ در روایت هست: «الصَّلَاةُ عَمُودُ الدِّین‏» (محاسن/ج1 /ص44) همچنین فرموده‌اند که آن مقداری از نمازتان که توجه داشته باشید، خداوند از شما می‌پذیرد.

نماز که به‌عنوان تکلیف برای ما قرار داده شده و روزی پنج مرتبه جلوی ما گذاشته شده است؛ خودش در واقع یک نوع تمرین برای تمرکز و توجه ذهنی است. البته ممکن است انسان هرچقدر تلاش کند، باز هم سرِ نماز نتواند آن تمرکز و توجهِ لازم را پیدا کند، اما هیچ‌وقت نباید این تمرین را رها کند!

گویا در رابطۀ ما با خداوند، عمل اعضا و جوارح مقدمه و مقوّم عمل ذهن است و عرصۀ اصلیِ این رابطه، همان عرصۀ ذهن است! نماز نمونۀ کوچکی از این رابطه در عرصۀ ذهن است؛ آن‌هم در مقابل رابطۀ ائمه و اولیاء خدا با خداوند متعال که ایشان به‌حدی از خطورات ذهنیِ خود-در ارتباط با خداوند- مراقبت می‌کنند که اصلاً برای ما قابل فهم نیست!

در متون دینی، با کلمات «ذکر» و «فکر» به موضوع ذهن و کنترل ذهن پرداخته شده است
در متن دین با کلمات «ذکر» و «فکر» به موضوع ذهن و کنترل ذهن پرداخته شده است؛ اینکه انسان باید قدرت ذهنی بالا و قدرت ذکر داشته باشد تا غافل محسوب نشود. أمیرالمؤمنین علی‌(ع) می‌فرماید: «الْمُؤْمِنُ دَائِمُ الذِّکْرِ کَثِیرُ الْفِکْرِ» (غررالحکم/ ح1933) مؤمن دائم‌الذکر است و زیاد فکر می‌کند؛ یعنی دائماً ذهنش را در جهتی که درست می‌داند، استفاده می‌کند.

بعضی از انسان‌ها ذهنیت غلطی دارند که اصلاً نمی‌شود از آن ذهنیت خارج‌شان کرد، گویا مرگ ذهنی دارند! مانند کسانی که خداوند در قرآن به پیامبر(ص) می‌فرماید: تو نمی‌توانی توجه ایشان را جلب کنی، همان‌طور که به مرده نمی‌توانی بفهمانی… این افراد قفلِ ذهنی دارند و نمی‌توانند بفهمند. (إِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى‏ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرینَ ؛  نمل/80)

مؤمن «دائم‌الذکر» است یعنی در مرحلۀ اول، این قفل را شکسته و متوجه ماجرا شده است، همین متوجه‌شدن خیلی مهم است! همچنین مؤمن «کثیرالفکر» است، زیاد فکر می‌کند و طبیعتاً این فکر، فکر مثبت و درست است. امام باقر‌(ع) از رسول خدا(ص) نقل می‌کند که ایشان فرمودند: می‌خواهید بهترین عمل، پاک‌کننده‌ترین عمل، که درجۀ شما را بیشتر از هرکاری بالا می‌برد و مفیدتر از پول و ثروت است و از جهاد در راه خدا هم بهتر است، به شما بگویم؟ گفتند بله. حضرت فرمود «ذکرُاللهَ عزَّ و جلَّ کثیراً» یعنی اینکه بتوانید ذهن‌تان را روی ذکر خدا متمرکز کنید! (قَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِخَیْرِ أَعْمَالِکُمْ لَکُمْ أَرْفَعِهَا فِی دَرَجَاتِکُمْ وَ أَزْکَاهَا عِنْدَ مَلِیکِکُمْ وَ خَیْرٍ لَکُمْ مِنَ الدِّینَارِ وَ الدِّرْهَمِ وَ خَیْرٍ لَکُمْ مِنْ أَنْ تَلْقَوْا عَدُوَّکُمْ فَتَقْتُلُوهُمْ وَ یَقْتُلُوکُمْ فَقَالُوا بَلَى فَقَالَ ذِکْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَثِیراً؛ کافی/ ج2 /ص499)

کسی که ذهنش را درگیر مسائل روزمره نکند و درگیر خدا کند، یک تحول بزرگ در او بوجود آمده است
اینکه انسان بتواند ذهنش را درگیر مسائل روزمره‌اش نکند بلکه ذهن خودش را درگیر خدا و ذکر خدا کند، یک تحول بزرگ در او بوجود آمده است؛ بدین معنی که باب ذکر برایش باز شده است و آن اتفاقی که در توجه ذهنی باید برایش رخ بدهد آغاز شده است.

أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: ذکر خدا موجب سرور هر آدم متقی و موجب لذت هر انسانی است که یقین داشته باشد (ذِکْرُ اللَّهِ مَسَرَّةُ کُلِّ مُتَّقٍ وَ لَذَّةُ کُلِّ مُوقِن‏ ؛ غررالحکم/5174) این یعنی در ذکر خدا، سرور و لذت وجود دارد، این‌طور نیست که خداوند ما را در دنیا گذاشته باشد تا سختی بکشیم و در آن دنیا پاداش‌مان را بدهد! بلکه خداوند ما را در این دنیا قرار داده تا از ذکرش لذت ببریم، و بعد در آن دنیا هم از ملاقاتش، لذت بیشتری ببریم!

منبع:سایت استاد پناهیان

  
راهکارهای عالی برای رفع خواب آلودگی به هنگام مطالعه:

خستگی و خواب آلودگی یک مشکل جدّي زمان مطالعه است. ما به شما دانش آموزان، عوامل و راه حل های مقابله با خستگی و خواب آلودگی زمان مطالعه را معرفی می کنیم.
دلیل خستگی، کسلی و خواب آلودگی 
نداشتن علاقه و انگيزه عامل اصلی خستگی به هنگام مطالعه است:

نداشتن هدف و انگيزه و شور و شوق رسیدن به هدف سبب می شود شما خيلي سریع دچار خستگی شوید.

مطالعه بدون دانستن اصول صحیح درس خواندن، نتیجه ای جز شکست و خستگی در مطالعه ندارد.

نداشتن برنامه ریزی اصولی سبب خستگی به هنگام مطالعه می شود

در برنامه درسی باید دقیق معلوم شود به عنوان مثال امروز قرار است چه مبحثی و در چه زمانی خوانده شود تا در زمان مطالعه و رسیدن به نکات مشکل درس را رها نکنیم.

رابطه برقرار نکردن با درس:
یادگیری مفهومی سبب می شود از مطالعه یک درس خسته نشوید ولی چنانچه نتوانید معنای درس را متوجه شوید، خيلي زود خسته می شوید.

راهکارهای طلایی برای رفع خواب آلودگی به هنگام مطالعه
1- از مطالعه پراکنده و نامنظم دوری کنید:مطالعه های شما باید معلوم و با برنامه ریزی منظم در زمان های مناسب باشد

2- یک برنامه ریزی مدون برای تمام کارهایتان در نظر بگیرید:هدف این نیست که تمام کارهایتان را دقیقا طبق ساعت انجام دهید، بلکه میتوانید امور خود مثل خواب، مطالعه، ورزش و … را بر اساس نظم و برنامه ریزی، تا حدی سامان دهید

3- در مکانی که خيلي گرم است درس نخوانید:باید توجه کنید که دمای مکان مطالعه نباید خيلي گرم باشد( حداکثر ۲۵- ۲۴ درجه سانتیگراد )

4- نشستن درست موقع مطالعه:اکثر مشاوران تحصیلی و پزشکان توصیه می کنند که اصلاً به صورت دراز کشیده و خوابیده درس نخوانید.

5- پرخوری و غذای سنگین نخور: در طول روز هم غذاهای سنگین نخورید؛ زیرا پس از خوردن غذا، به علت این که دستگاه گوارش خون زيادي به خود جذب می کند، خون رسانی به مغز کم شده و این مسئله سبب خواب آلودگی می شود. ترشح ناگهانی انسولین هم سبب خواب آلودگی می شود؛ پس سعی کنید به جای آن، از غذاهای سبک و دارای مواد قندی استفاده کنید.

6- ورزش کنید: شما میتوانید صبح زود بیدار شوید، بدون این که حس خستگی داشته باشید. این احساس هوشیاری میتواند به سرعت محو شود چنانچه آنرا پر و بال ندهید. یک برنامه ورزشی صبحگاهی، میتواند به کمرنگ شدن این احساس در شما کمک کند و پتانسیلی را برای افزایش یک خلق و خوی خوب و دقت و تمرکز بالا در کارها به شما بدهد.

تمرین های ساده مانند دویدن، سبب می شود که مغزتان با افزایش آندروفین زیاد در خون، علائم استرس، بی حالی و حتی درد را در شما کاهش دهد.

7- پس از غذا خوردن، بلافاصله مطالعه نکنید.

8- خوردن میوه برای بیدار نگه داشتن تان فوق العاده است

9- موقع مطالعه، در فاصله های زمانی کوتاه، فعالیت بدنی داشته باشید.

10- هنگامی که حس خواب آلودگی می کنید، مطلب های جالب را بخوانید.

برگرفته از سایت بیتوته

 
با 7 روش ذهن اطرافیان تان را بخوانید!

انسانها عموما موجودات کنجکاوی هستند و دانستن افکار یا رازهای پنهان، آنها را به وجد می آورد. موضوع وقتی جالبتر می شود که آنها بتوانند ذهن دوست یا همسرشان را بخوانند. شاید با خواندن تیتر مطلب، پیش خودتان فکر کردید که: « امروز میرم خونه و فکر داداشم رو می خونم تا ببینم چرا این چند روز اخلاقش عوض شده » ولی عجله نکنید، این کار به آن سادگی هم که تصور می کنید نیست.

یکی از روشهای موثر ذهن خوانی، درک زبان بدن است. در واقع افراد در حین حرف زدن، به صورت ناخودآگاه قسمتی از بدنشان را تکان می دهند و این حرکات نشان دهنده تفکرات و احساسات درونی فرد نسبت به موضوع جاری دانست.

برای مثال وقتی از افراد راجع به شماره تلفن شان در ۱۰ سال پیش سوال کنید، آنها سعی می کنند از حافظه شان برای به خاطر آوردن آن کمک بگیرند و وقتی از آنها راجع به آرزویشان می پرسید آنها سعی می کنند تا تصویری را در ذهنشان بسازند.

محققان بر این باورند که افکاری همچون امثال بالا، واکنش فیزیکی چشم را به دنبال دارند، که شما با تشخیص آنها می توانید تقریبا حدس بزنید که فرد به چه چیزی فکر می کند.

قبل از خواندن این ۷ واکنش، لازم است به ۲ نکته مهم توجه کنید :

1 - این واکنش ها بر اساس افراد راست - دست نوشته شده اند و در صورتی که فرد مورد نظر چپ دست است، باید آنها را برعکس در نظر بگیرید.

2 - منظور از راست یا چپ، دید شما نسبت به فرد انجام دهنده واکنش می باشد.

واکنش های چشمی

تئوری ذهن یا توانایی ذهن خوانی چیست؟
سر و صدای ذهن و روشهای غلبه بر آن
 

1 - بالا – سمت راست : نشانگر جستجو و بازسازی رویدادی تصویری که در گذشته رخ داده است.

2 - بالا – سمت چپ : در حال ساختن تصویر و یا رویداد جدید.

3 - مستقیم – سمت راست : بخاطر آورن صوتی که در گذشته شنیده شده است.

4 - مستقیم – سمت چپ :‌ در حال ساختن کلمه و یا صوتی که در گذشته رخ نداده است.

5 - پایین – سمت راست : صحبت کردن شخص با ضمیر داخلی اش

6 - پایین – سمت چپ : به خاطر آوردن و یا تصور یکی از حواس، لامسه، بویایی و یا چشایی

7 - چند حرکت و یا بدون حرکت : ممکن است شما سوالی را از فرد مورد نظر بپرسید و فرد هیچکدام از حرکات فوق را انجام ندهد و به یک نقطه خیره شود. این بدین معنی است که فرد دارد سوال و جواب را به صورت تصویری بررسی و شبیه سازی می کند.

به خاطر داشته باشید که این واکنش ها برای تمامی افراد یکسان نیستند و ممکن است استثناهایی نیز وجود داشته باشد، ولی همین الان می توانید آنها را با همسر و یا دوستتان تمرین کنید.

منبع : salemzi.com

برگرفته از سایت بیتوته