خدایا من رانده شده ام
مهمان خانه تو شده ام
عده ای احمقم میخانن
عده ای هم جاهل زبان
سر به سرم گر بزاری یا نزاری!
گهی اوقات از مهر نگه ام داری یا نداری!
من به سامان رسانی یا نرسانی میکنم گریه و زاری
با دلم همه کاری سخت می کنم تا تو بشی راضی
محرم رازم امام زمانم
دلبر نازم امام زمانم
عزیز تر از جونم امام زمانم
غصه نخور ای امام مهربانم
غریب مادر امام زمانم
شبیه به پیمبر امام زمانم
ای دل بخوان
هر روز بخوان
<< وَلَهُ مَا سَکِنَ فِی الیلِ وَ النَّهار >>
مولا می‌آید…
منتظرم که بیاید…
فصل پاییز و روزهای دلگیرش، منو برگ های افتاده کسیرش?
یه خیابونو دود ماشینو نم نم بارونو درد بی درمونو شهر شلوغش?
توی ذهنم درگیرم:ای خدا به تو مدیونم نشستم روی نیمکت پارک آروم من?
چه سکوتی آه نمیدونم چی شده درختا هم همه حالشون عجیب، مثل من?
روی نیمکتم پروانه های کم جانی افتاده بودن گفتم چی شده چرا همه دل گیرید ?
انگاری همه عاشق بودن، شنیدم از دور یکی: آهای این بنده رو تحویل نگیرید?
چرا منو نمیشناسی؟ انا مهدی! انا مهدی! چرا نمی کنی دعا برا من?
درخت پیری با بغض غریبی گفت بخوانید دعای فرج همه با من?
سروده خودم
خدای یک و یک دانه
همه چیزا رو میدانه
خدای یک و یک دانه
همه جا ناظرمانه
خدای یک و یک دانه
مالک همه جهانه
خدای یک و یک دانه
یادش بهترین درمانه
از سروده های خودم
قناریِ عزیز ِدلم، غُصه نَخور، آسمان، مال ِتوه
قفس بَرات ساختم، چون هِزار تا چشم دنبال توه
