«کُلُّ یومٍ عاشورا و کلُّ أرضٍ کربلا»
امام حسین(ع) هنگام پیشنهاد بیعت با یزید یک جمله فرمودند که تمام پیام های عاشورا را در بر دارد.
امام حسین(ع) فرمود: « و مِثلی لایُبایِعُ مِثلَهُ » همچون منی، به چنین کسی (یزید) بیعت نخواهد کرد. ولی حضرت نفرمود: «أنا لا اُبایِعُهُ» من با یزید بیعت نمی کنم. چون امام حسین(ع) می خواست این پیام را به جامعه تشیع برساند که صرفاً امام حسین(ع) نبود که نبایستی با یزید بیعت کند بلکه در هر عصر و زمانی حسینی هست و در طرف مقابل او یزیدی که حسین های زمان نباید تسلیم یزیدیان عصر خود شوند. مطالعه پیام های عاشورا از دیدگاه روایات این دستاورد را نصیب جامعه تشیع می کند که انسانها عاشورا را در ظاهر یک روز نبینند بلکه در واقع باید عاشورا از دیدگاه اینکه به بلندای تمام قرون و اعصار تاریخ است نگریسته شود. اگر ابن سعد در عصر عاشورا جسدهای مطهر شهداء(ع) را لگدکوب سم اسب ها کرد، ولی پیام های عاشورا از بین نرفت و لگد کوب نشد و در هر زما ن و مکانی برای تمام تاریخ الگوی بشریت است. اینکه گفته اند «کُلُّ یومٍ عاشورا و کلُّ أرضٍ کربلا» هر روز عاشورا است و هرسرزمینی کربلاست.
مراد همین بقاء پیام های سرتاسر انسان ساز عاشورا است پیام های عاشورا محدود به کشورهای مسلمان نشد بلکه محدوده جغرافیایی آن به کشورهای کفر مثل آمریکا کشیده شده است تا جایی که مهاتما گاندی بنیانگذار هند نوین می گوید: «اگر بخواهیم هند را نجات دهیم باید همان راهی را بپاییم که حسین بن علی (علیهما السلام) پیمود.» از آنچه در این مطلب گفته شد نتیجه گرفته می شود که مطالعه وعمل به پیام های عاشورا سبب حرکت انسانها در خط و مشی اباعبدالله(ع) می شود و وقتی چنین شد جامعه عاشورائی می شود و نتیجه عاشورائی شدن اجتماع شمول رحمت و مغفرت و رضوان الهی را برآن جامعه، و سعادت دنیا و آخرت را در پی دارد.
این مطلب برگرفته از پایگاه تخصصی مسجد به نشانی http://www.masjed.ir می باشد.