شکر واقعی نعمت ، دوری کردن از گناه می باشد.انسانها برای تشکر از خدا ، باید همه نعمتها را از خدا بدانند، نه از زیركى و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران، و همچنین از نعمتهایی که خدا به آنها داده راضی باشند و این نعمتها را وسیله ای برای گناه کردن خود قرار ندهند . شکر واقعی آن است که انسان نعمت خدا را در مسیر خدا قرار دهد و برای نافرمانی خداوند و کارهای نادرست و حرام به کار نبرد.
امام صادق (ع) در این خصوص می‌فرمایند: شکر آن است که نعمت خدا در گناه هزینه نشود.
در ادامه داستانی از امام صادق بیان می کنیم که در آن آثار شکر واقعی و استفاده درست از نعمتهای خدا را می گوید:
در روزگاری دور زن و شوهر جوانى بودند که زندگى خود را تازه شروع کرده بودند. شبی داماد خواب دید فردى با چهره‌اى نورانى به او مى‌گوید: خداوند عمر تو را دو قسمت کرده است، یک قسمت آن را براى تو به ایام گشایش و ثروت قرار داده و قسمت دیگرش را ایام فقر و تهیدستى. کدام یک را اول انتخاب مى‌کنى؟
او که آدم باهوش و عاقلی بود گفت: من باید با شریک زندگى‌ام در این باره مشورت کنم. اجازه دهید با او صحبت کنم و پس از همفکرى یکى را انتخاب کنم!
مرد داستان، خواب خود را صبح براى همسرش تعریف کرد و نظر او را خواست. همسرش گفت به او بگو نصفه اول زندگى ما را ایام گشایش قرار دهد!
شب، دوباره آن مرد به خوابش آمد تصمیم‌شان را جویا شد و مردِ داستان انتخابشان را گفت. وقتى ثروت بر این زوج سرازیر شد، همسر مرد به شوهرش گفت: همسایه‌هاى کنارى ما مشکل دارند، از مالى که خدا به ما ارزانى داشته به آنها هم کمک کنیم! به همین ترتیب، نیمه اول عمر خود را خوب زندگى کردند و به دیگران هم خوب کمک کردند.
این مدت که سپرى شد، یک شب همان مرد به خواب شوهر آمد و گفت: فرصت شما تمام شد. حال، در نیمه دوم مى‌خواهى چه کنى؟ گفت: صبر کن با شریک زندگى‌ام صحبت کنم!
صبح فردا، ماجرا را براى همسرش گفت. زن گفت: پروردگار مهربان به ما وعده داده که «لَئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ»؛ اگر نعمت‌هاى مرا بى‌جهت و در راه گناه مصرف نکنید و شکر واقعی نعمت را بجای آورید، نعمت را بر شما فراوان‌تر مى‌کنم و او سزاوارتر است از اینکه به وعده‌اش عمل کند.
امام صادق (ع) مى‌فرماید: شب دوباره آن مرد را به خواب دید و گفت: خدا وعده داده که ثروت شاکران را اضافه کند و در نیمه دوم زندگیتان نیز فقر از شما برداشته شد و بیش از پیش به شما نعمت خواهد رسید.
سنّت خداوند بر آن است كه شكر را وسیله‌ى زیاد شدن نعمت قرار داده و این سنّت را قاطعانه اعلام كرده است.در حقیقت وقتی خداوند ببیند که بنده اش به خاطر نعمتهایی که به او داده ، از او تشکر کرده، همین تشکر کردن باعث می شود که نعمتهای فراوان دیگری بدهد.
در حدیث آمده است كه خداوند به موسى وحى كرد: حقّ شكر مرا بجا آور. موسى گفت: این كار امكان ندارد، زیرا هر كلمه‌ى شكر نیز شكر دیگرى لازم دارد. وحى آمد: همین اقرار تو و این كه مى‌دانى هر چه هست از من است، بهترین شكر من است.
البته شکر نعمت مراحلی دارد:
شكر قلبى: در شکر قلبی انسان همه‌ى نعمتها را باید از خداوند بداند.
شكر زبانى: شکری است که بنده به زبان از خدا تشکر می کند و کلماتی مانند الحمدلله، شکر خدا را به زبان می آورد.
شكر عملى : شکری است که با انجام عبادات و صرف كردن عمر و اموال در مسیر رضاى خدا و خدمت به مردم به دست مى‌آید.
این مطلب بر گرفته از سایت ” تبیان” به آدرس ” https://article.tebyan.net ” می باشد.
