اللهم عجل لولیک الفرج، السلام علیک یا صاحب الزمان(عج)،الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم

يكي از منسوبين خلفا هر وقت امام كاظم عليه السلام را مي ديد اسائه ادب كرده و به آن حضرت ناسزا مي گفت و به ساحت مقدس اميرمؤمنان علي عليه السلام جسارت مي كرد. روزي جمعي از دوستان امام كاظم عليه السلام به آن حضرت عرض كردند: اجازه بده ما او را به قتل رسانيم!.

امام كاظم عليه السلام آنان را شديداً از اقدام به چنين حركتي بازداشت و از حال آن مرد ناسزاگو جويا شد. گفتند در فلان مزرعه مشغول كشاروزي است.

امام سوار بر الاغ خود شده و به سوي آن مزرعه رفت و وارد كشت و زرع او شد. او فرياد زد: كشت مرا پامال نكن! حضرت همچنان سواره به سوي او رفت. وقتي به او رسيد، پياده شد و با كمال خوشرويي با او برخورد كرد و با كلمات نرم و شيرين با او شروع به سخن نمود. به او فرمود: چه میزان خرج اين كشت كرده اي؟ او جواب داد: صد دينار.

امام به او فرمود: چه میزان اميد داري كه از اين مزرعه محصول به دست آوري؟. او گفت : من علم غيب نمي دانم.

امام فرمود: گفتم چه قدر اميد داري؟ گفت: دويست دينار.

امام كاظم عليه السلام كيسه اي كه سيصد دينار در آن بود بيرون آورد و به او داد و فرمود: اين را بگير و كشت و زرع تو نيز براي خودت باشد و آنچه از خدا اميدداري به تو برسد.

آن مرد تحت تاثير عظمت اخلاق امام عليه السلام قرار گرفت، برخاست و سر حضرت را بوسيد و عرض كرد: مرا ببخش و از گستاخي هاي من بگذر!.

امام كاظم عليه السلام از نزد او بازگشت و سپس به سوي مسجد رفت، اتفاقاً آن فرد ناسزاگو در مسجد بود تا چشمش به امام افتاد گفت: الله اعلم حيث يجعل رسالته

خدا آگاه تر است كه مقام رسالت خود را در چه خانداني قرار دهد.

دوستان او نزدش آمدند و جريان دگرگوني او را پرسيدند. او سرگذشت خود را با امام كاظم عليه السلام در مزرعه براي آنها بازگو كرد…

امام كاظم عليه السلام هنگام بازگشت به خانه، به آنان كه اجازه كشتن آن مرد ناسزاگو را از وي خواسته بودند فرمود: كدام يك از اين دو راه بهتر بود آنچه شما مي خواستيد يا آنچه من انجام دادم و از شر او آسوده شدم؟!.

منبع:سایت خبر گزاری حوزه

خبرآنلاین: در عملیات کربلا ۱۰ منطقه دربند عراق در اسفند ماه ۱۳۶۶، مرحوم حاج بخشی با نشان دادن «شیشه شیر بچه» برای صدام دست به رجزخوانی زد.

حاجی بخشی از اعضای معروف بسیج در دوران جنگ تحمیلی بود. در سن ۴۷ سالگی به جبهه اعزام شد و تا پایان جنگ حضور و نقش مهمی در تبلیغات جنگ داشت. وی در میان رزمندگان به حبیب بن مظاهر شهرت داشت. او از مجروحان جنگ بود و دو پسر، برادر و یک داماد او نیز در جنگ شهید شدند.

عکاس: اباصلت بیات

منبع:سایت اخبار داغ

 
از مكافات عمل غافل مشو

 
مردي با زن خود بر سر سفره نشسته بود ، ميان سفره مرغي بريان نهاده بودند ، سائلي به در خانه آنها آمد و درخواست كمك كرد ، صاحب خانه از جاي بلند شد و به در خانه رفت و با عصبانيت فقير را دور نمود ، مدتي گذشت آن مرد فقير شد و بواسطة تنگدستي زنش را طلاق داد ، زن شوهر ديگري اختيار نمود ، اتفاقاً آن زن روزي با شوهر جديدش بر سر سفره‎ نشسته بودند و مرغ برياني هم وجود داشت .

 
فقيري بر در خانه آمد ، شوهر زن گفت : خوب است همين مرغ را به فقير بدهي ، زن قبول كرد و مرغ را برداشت و به درب خانه رفت و به فقير داد ، وقتي كه بازگشت شوهر متوجه شد كه زن گريه مي‎كند ، سبب گريه را پرسيد ،گفت : آن فقير شوهر سابقم بود ، حكايت آزُردن و كمك نكردن به سائل را برايش شرح داد ، شوهرش گفت : به خدا سوگند من همان سائلم كه به در خانة شما آمده بودم ، آن مرد مرا رنجانيد. « پند تاريخ ، جلد 130/4 »

منبع:

http://saghalain8.blogfa.com › post

داستان ترسناک
خواهشا"هرکی می‌ترسه نخونه

روزی روزگاری در زمان های قدیم یه پسر جوانی یه دوچرخه داشت. سوار دوچرخش بود از سرکارش برمیگشت همیشه برای رسیدن به خونه مجبور بوداز وسط قبرستون رد بشه.
هوا کاملا” تاریک شده بود داشت از وسط قبرستون رد میشد
که یهو از یکی از قبرها صدایی اومد. گفت اَهااااااای کجا میری؟ ?
پسر به خودش گفت حتما” خیالاتی شده به راهش ادامه داد باز صدارو شنید گفت با توام اَهااااای کجا میری؟ ?
پسر با سرعت تمام دوچرخه شو روند و دور و دور تر میشد تا این که از قبرستان بیرون رفت.
رسید خونه چیزی به کسی نگفت.
روز بعد باز که از قبرستون داشت رد میشد تا از کنار همون قبر دیشبی گذشت صدایی اومد گفت: اَهااااای تا کی میخای فرار کنی من رفیقم اینجا زیر خاک افتادم کجا میری؟
پسر با ترس و لرز گفت تو کی هستی منو از کجا میشناسی؟
صدا گفت: من فلانی م. چند ساله پیش مثل تو یه دوچرخه داشتم که یه روز سوار دوچرخم بودم یه نامرد زد بهم خوردم زمین ضربه مغزی شدم حالا هم چند ساله که مُردم.
پسر گفت کی با تو اینجوری کرد که ضربه مغزی شدی؟
صدا گفت: تو
پسر گفت : حالا چی میخای از من؟
گفت : معلومه جونتو
پسر گفت : ولی من الان زن گرفتم بچه دارم به زن و بچه هام رحم کن
صدا گفت : تو به من رحم نکردی منو نبردی بیمارستان که نمیرم فرار کردی. الان میخای من چه طور به تو رحم کنم؟!
پسر گفت : باشه حالا که رحم نمی کنی حداقل اجازه بده برم برا آخرین با زن و بچمو ببینم
صدا گفت: باشه برو ولی اگه بر نگردی قبرستون خودم میام دنبالت خونتونو خوب بلدم
پسر گفت : باشه قول میدم برگردم
پسر رفت خونه. ماجرا رو برای زنش گفت. زنش گفت ای بابا مرد تو خیالاتی شدی مگه همچین چیزی ممکنه!!!
مرد هرچی به زنش می گفت زنش باور نمی‌کرد. چند روز مرد از ترس سرکار نمیرفت
تا اینکه خودشم باورش شده بود که خیالاتی شده.
به خودش گفت اگه خیالاتی نبودم باید تا حالا مُرده بودم چون فلانی گفت خونمونو بلده پس چرا نیومد جونمو بگیره.!!
خلاصه بعد از چند روز باز مثل هر روز شاد وشنگول رفت سوار دوچرخش شد و رفت سرکار
تا این که شب شد داشت برمیگشت خونه که. یهو صدایی از توی یکی از قبرها بیرون اومدگفت: اَهااااای فلانی چرا به قولت وفا نکردی و بر نگشتی؟ پسر جون تا صدارو شنید این دفعه از ترس همون جا سکته کرد و افتاد. هوا که روشن شد اهالی محلشون اونو پیدا کردن اما دیگه کار از کار گذشته پسر از دنیا رفته بود.

دوستان اون صدا که پسر میشنید صدا از قبر نبود بلکه صدای وجدان پسر بود که سالها او رو عذاب میداد. تا این که همین عذاب موجب مرگش شد. آدم هر خطایی هم بکنه نباید ازش فرار کنه چون فرار راه کنار اومدن با عذاب وجدان نیست. بلکه باید تاوان اشتباهش هرچقدر هم سنگین بود بپردازه تا حساب و کتاب اون طرفش یعنی عالم دیگه براش آسونتر بشه.
این داستان مربوط به ایام بچگی هام بود که از دوستام شنیده بودم برای شما هم گفتم.
شب خوش

  
عطار روح بودو سنایی دو چشم او ما از پی سنایی عطار میرویم    «مولانا» 

یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچ کس نبود و مطمئن باشیم که غیر از خدا هیچ کس نیست و هرچه است از آن او و خود اوست.

جمیع پرندگان جلسه ای تشکیل دادند تا سلطانی برای خود انتخاب کنند.رییس جلسه آنان که هدهد نامیده میشد گفت پادشاه پرندگان قبلا اتنخاب شده و نامش سیمرغ است ودر کوه قاف زندگی میکندو برای ملاقات او باید از هفت دره بگذریم.

پرندگان تصمیم گرفتند که به این مقصد مسافرت کننددر نتیجه ابتدا وارد دره تحقیق شدندیعنی ضمن اینکه داوطلب هدف مورد بحث بودندسعی کردند راه صحیح را پیدا کنندو با استقامت به سیر در ان راه ادامه دهند"بسیاری از پرندگان به خاطر سختی راه و رنج محنت از ادامه سفر خودداری کردند".

 بقیه وارد دره دوم عشق شدند و چون مجبور بودند که برای خود ومعشوق متحمل مصیبت جفا و فداکاری شوندودر این راه عشق از عقل پیروی نمیکند عده دیگری نیز از گروه خارج شدندولی عاشقان حقیقت به مرحله سوم یعنی کسب دانش وارد شدندو از موهبت الهی و الهام مستفیض شدند.

پرندگانی که موفق شدند به مرحله چهارم یعنی بی اعتنایی به وابستگی های دنیوی وارد شوندنه تنها نعمت های الهی سبب آلودگی و ناسپاسی انان نمی شدبلکه از مصائب و خسارت مالی نیز متاثر نمی شدند بدین ترتیب در این حالت وارد مرحله پنجم یعنی وحدت شدند و اختلافات ظاهری و مادی مانند کیفیت و کمیت و رنگ و… مورد نظر آنها نبود .

سپس بعضی از پرندگان که هنوز سیراب نشده بودند با سعی و تلاش به مرحله ششم رسیدندیعنی وادی حیرت و حیران ماندند و در اینجا بحثی راجب به من و تو نبود بطوریکه حتی فراموش کردند که کیستند و عاشق چیستند؟

حتی دین و مسلک خود راه هم فراموش نمودندو فقط به معشوق خود دلبستگی داشتندو در باره مسائلی که در رسیدن به محبوب تاثیر نداشت کورو کرو لال شدندواز لحاظ معنوی و روحی مجذوب معشوق خود و مانند یک مرغ واحد شدند(فناء)

بنابراین از میان صدها هزار مرغ فقط سی تای انها موفق شدند که از خود فانی وبا پیوستن به محبوب باقی و به زندگی جاوید برسند.ولی پس از جستجوی شاه پرندگان متوجه شدند که معشوقی که  قبل ازمسافرت به قله قاف تصور میکردند که پرنده مخصوصی بنام سیمرغ است موجودی جزء خود آنها نبوده است و د ر حقیقت آن مرغان یکی شدندو این نغمه را می شنیدند:

“"من آینه ام هر کس درون من نگاه کند به خویش نگاه کرده و حتی اعمال نیک شما هم تحت اراده من انجام شده از من است.توخود را چو سیمرغ میبینی ولی من جوهر سیمرغ هستم اگر خودت رادر من فانی کنی در من باقی خواهی ماندچنانچه سایه در نور خورشید ناپدید میگردد"”

بدینوسیله انها خود را هم پیدا کردند و معمای وجود” من و تو"حل شد.

منبع: smsvajok88.blogfa.com

برگرفته شده از yasinabbasi.blog.ir